Υπάρχουν πάντα δύσκολες εποχές στις διάρκεια της ζωής μας. Έχουμε απώλειες, τραύματα, ελλείψεις, εκπλήξεις, ανατροπές, κάθε είδους δυσκολίες. Είναι άραγε αναπόφευκτο να νιώθουμε δυστυχείς και αβοήθητοι;
Πώς κάποιοι άνθρωποι καταφέρνουν και διατηρούν την καλή τους διάθεση, ακόμα και όταν βιώνουν κάποια ‘κρίση’;
Διαβάστε την προσωπική μου άποψη, όπως δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ‘Αρμονία’:
" Διαβάζοντας το ερώτημα για το πώς διατηρώ την καλή διάθεση σκέφτηκα: «γιατί, πότε την έχασα;». Ω ναι! Aυτή είναι μια χαρακτηριστική μου απάντηση, επειδή η θετική σκέψη είναι μέρος του εαυτού μου, είναι κάτι που έμαθα από μικρή, όπως και να μην το βάζω ποτέ κάτω.
Και για όσους πουν ‘μα εγώ δεν είμαι έτσι’, θα πω ότι πάντα υπάρχει περιθώριο για εκπαίδευση και επανεκπαίδευση. Βέβαια η αλήθεια είναι πως το τελευταίο διάστημα, ήταν μια από τις περιόδους της ζωής μου που ζορίστηκα ιδιαίτερα. Αποφάσισα όμως να δω την εσωτερική και εξωτερική κρίση σαν ευκαιρία και όχι σαν απώλεια.
Ανέλαβα λοιπόν δράση! Για αρχή έβαλα σκούπα και σάρωσα οτιδήποτε με βάραινε. Αποδέχτηκα οτιδήποτε είχε ήδη συμβεί, χαλάρωσα και άρχισα να έχω μεγαλύτερη επαφή με τη φύση, τους ανθρώπους και βεβαίως με τον εαυτό μου. Στο τέλος ο καθένας μας κάνει το λογαριασμό με τον εαυτό του, γι’ αυτό είναι σημαντικό να είμαστε ειλικρινείς μαζί του και να τον εμπιστευόμαστε.
Έπειτα έρχονται οι ουσιαστικές ανθρώπινες σχέσεις και οι μικρές ευχάριστες στιγμές της καθημερινότητας. Νομίζω πως σε κάθε εσωτερική ή εξωτερική «κρίση», χρειάζεται αισιοδοξία, καλοσύνη, προσφορά, δημιουργία, ζεστές σχέσεις, γέλιο, κλείσιμο λογαριασμών, ηρεμία, επιστροφή σε έναν πιο φυσικό και πιο αυθεντικό τρόπο ζωής, μεγαλύτερη αυτογνωσία και αυτοδιαχείριση και να βιώνουμε την κάθε στιγμή. "
